فهرست عناوین
ترمیم های هم رنگ دندان با کامپوزیت دندان
مواد همرنگ دندان ( کامپوزیت ها ) باید رنگ، درخشندگی و خصوصیات سطحی دندان را بازتاب دهند و در عین حال باید دارای استحکام بالا باشد، غیر قابل حل باشد، در مقابل سایش مقام باشد و با بافت دندان سازگاری داشته باشد. (biocompatible باشد)
ترمیم های هم رنگ دندان
کامپوزیت ها همچنین باید رنگ با ثباتی داشته باشند و در دراز مدت دچار تغییر رنگ نشوند و این شاید مهمترین خصوصیتی باشد که برای بیمار مهم می باشد. در عین حال کامپوزیت ها باید زیبایی و عملکرد دندان را نیز تامین کنند.
کامپوزیت ها کاربرد فراوانی دارند. برای درمان پوسیدگی دندان ها، بستن فاصله بین دندانها ( دیاستما )، مرتب کردن دندانها، برطرف کردن رنگ دندانها، تغییر شکل دندانهای بد فرم به کار می روند.
کامپوزیت های امروزی دوام بیشتری نسبت به کامپوزیت های نسل قدیم دارند و خصوصیات و استحکام بهتری دارند و برخلاف گذشته امروزه کامپوزیت هایی به بازار آمده اند که به طور مجزا برای زیبایی، پرکردن معمولی، برای استحکام و قابل استفاده در دندانهای خلفی و غیره به کار می روند.
علاوه بر این همانگونه که در ساختار تاج دندان هر فردی مینا، عاج و ساختار ترانساوسنت داریم، کامپوزیت هایی با خصوصیات نزدیک به ساختار دندان نیز به بازار آمده است. از خصوصیات این مواد این است که ضریب انبساط حرارتی شبیه به مینا و عاج دارند یعنی کامپوزیت ها در پاسخ به تغییرات درجه حرارت (نوشیدنی و غذاهای گرم و سرد)، انبساط و انقباضی شبیه به دندان را حفظ می کنند و این امر، منجر به دوام دراز مدت کامپوزیت ها می شود و کامپوزیت ها دچار شکست نمیشوند و احتمال ایجاد شکاف یا درز بین کامپوزیت و دندان نیز به حداقل می رسد.
کامپوزیت ها از چهار جزء تشکیل شده اند و هر کدام خصوصیت خاصی دارند. هر چه مجموع این خصوصیات بهتر باشد، ماده ترمیمی ( کامپوزیت ) کیفیت بهتری دارد و این نکته یکی از دلایل تفاوت قیمت کامپوزیت ها و تفاوت قیمت ترمیم ها در مطب های مختلف دندانپزشکی می باشد. علاوه بر این اگر فردی از سه مدل کامپوزیتی مختلف ( مینا، عاج، ترانسونست ) در یک دندان استفاده کند باید هزینه بیشتری را نیز بپردازد چرا که دوام ترمیم دندان خود (کامپوزیت) را با این کار افزایش می دهد و ترمیم مورد نظر سالهای سال، برای بیمار استحکام و ماندگاری خواهد داشت.
یک جزء کامپوزیت ماتریکس پلیمری می باشد که یک فاز مداوم می باشد که سایر قسمتهای کامپوزیت به آن می چسبند. جزء دوم ذرات فیلر می باشند که از ماده ای مانند اکسید زیرکونیوم اکسید آلومینیوم می باشند که برای بهبود خاصیت فیزیکی کامپوزیت ها به ماتریکس اضافه شده اند.
ذرات فیلر سبب بهبود خاصیت درخشندگی کامپوزیت ( مزیت برای زیبایی مخصوصا دندانهای قدامی )، کاهش ضریب انبساط حرارتی خطی ( نزدیک شدن به خاصیت مینا و عاج دندان ) می شوند و ماده را مستحکم تر و مقاوم تر به سایش می کند. همچنین سطح ذرات فیلر با مواد اتصال دهنده پوشانده میشود که سبب کاهش انقباض پلیمریزاسیون می شوند و این کار موجب شده است که این ماده باند شیمیایی بین ذرات فیلر و ماتریکس رزینی ایجاد کند که جزء سوم کامپوزیت است و مزیت آن این است سبب پیوستگی توده کامپوزیت می شود و اگر این ماده نباشد ذرات فیلر تمایل به از دست رفتن و یا کنده شدن از سطح دارند.
جزء چهارم یک سیستم آغاز کننده است که منجر به شروع واکنش پلیمریزاسیون در کامپوزیت می شود و این جزء، آغاز کننده نوری برای شروع به سخت تر شدن کامپوزیت می باشد. توجه شود که هر چه چهار جزء گفته شده در کامپوزیتها از کیفیت بالاتری برخورددار باشد، قیمت کامپوزیت بالاتر رفته و در قیمت ترمیم نهایی نیز که توسط دندانپزشک انجام می گردد تاثیر بیشتری خواهد داشت.
تمام موارد ذکر شده در کیفیت کامپوزیت تولیدی تاثیر شگرفی دارد و به ماندگاری و دوام و استحکام و مقاومت به سایش و جلوگیری از تغییر رنگ کامپوزیت کمک شایانی می کند. بنابراین همیشه کیفیت کامپوزیت تولیدی با قیمت تمام شده آن نسبت مستقیمی دارد.