ایمپلنت دندان اکنون در سرتاسر دنیا به صورت گسترده مورد استفاده قرار میگیرد اما هنوز سوالات زیادی درباره ارزیابی خطرات آن برای بیمار پیش از جایگذاری ایمپلنت مطرح است.
جایگذاری ایمپلنت در بیمارانی که بیماری لثه دارند، یکی از موارد نگرانی استفاده از ایمپلنت است.
افراد مبتلا به التهاب لثه بیشتر مستعد التهاب اطراف ایمپلنت هستند
محققان سوئدی مطالعه بازبینی سیستماتیکی انجام دادند تا مشخص شود آیا افراد مبتلا به پریودنتیت (التهاب لثه) بیشتر مستعد التهاب اطراف ایمپلنت یا پری ایمپلنتیت (peri-implantitis) هستند یا نه.
این دانشمندان 22 مقاله ای که شامل مطالعات بالینی انسانی تصادفی و غیر تصادفی بود را بررسی کردند.
نتیجه این بود که پریودنتیت میتواند موجب افزایش احتمال از دست دادن ایمپلنت، کاهش استخوان پشتیبان ایمپلنت و عفونت پس از عمل شود. همچنین آنها اظهار داشتند به علت فاکتورهای کنترل نشده ای که در نتایج اخلال ایجاد میکنند، در نتایج این مطالعه باید جانب احتیاط رعایت شود. از آنجایی که تدابیر جایگذاری ایمپلنت دندان تغییر میکند، همه ما باید به استنباط بالینی مطالعاتی مانند این مورد، توجه کنیم.
اخیرا مطالعه ای منتشر شد که کارایی درمان ایمپلنت را در جمعیت بزرگی از بیماران به مدت 9 سال پس از درمان، مورد بررسی قرار داده بود. آنها از جمعیت بزرگی از بیمارانی که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند بهره گرفتند و به این نتیجه رسیدند که ویژگیهای بیماران و ایمپلنت بر نتایج تاثیر گذار است.
این پژوهشگران دریافتند که افراد سیگاری و افرادی که تشخیص اولیه پریودنتیت در آنها داده شده بود، در خطر بیشتر عدم موفقیت ایمپلنت بودند. همچنین در افرادی که ایمپلنت کوتاهتر از 10 میلی متر داشتند و یا در ایمپلنت های آنها از برندهای خاصی از محصولات استفاده شده بود، خطر آن بیشتر بود.
از آنجایی که در شماری از ایمپلنت ها کاهش استخوان کرستال و همچنین پری ایمپلنتیت اتفاق افتاد، درمان های گوناگونی از جمله بازسازی هدایت شده استخوانی (GBR) از طریق جراحی برای درمان این وضعیت استفاده شد.
استفاده از لیزر در دندانپزشکی میتواند سطوح ایمپلنت را ضد عفونی کند
ادعا شده است استفاده از لیزر در دندانپزشکی میتواند سطوح ایمپلنت را ضد عفونی کند.
اخیرا پژوهش بازبینی در Clinical Advances in Periodontics مطرح کرد: در بیمارانی که ایمپلنت درون استخوانی دندان انجام داده اند و پری ایمپلنتیت در آنها بروز کرده، آیا بازسازی استخوان از طریق جراحی همراه با ضد عفونی سطوح ایمپلنت با لیزر، تاثیری بر میزان موفقیت ایمپلنت دارد و آیا این میزان بر اساس شرایط درمان لیزر تغییر میکند؟
این پژوهشگران کارایی لیزر در میزان موفقیت ایمپلنت را ارزیابی کردند. حاصل مطالعه، بهبود نتایج بالینی و رادیوگرافی در درمان ایمپلنت با لیزر و نیز درمانهای GBR را نشان داد.
مقالات استفاده شده در این مطالعه درمان با پروتکلهای لیزری مختلف را بررسی کردند، در نتیجه تصمیم گیری درباره کارایی انواع روشهای لیزر ممکن نبود.
همان طور که در بسیاری از گزارشها مطرح شده است، سیگار کشیدن به عنوان یکی از عوامل خطر عدم موفقیت ایمپلنت به شمار می آید.
مطالعه ای در سال 2014 تایید کرد که جایگذاری ایمپلنت در افراد سیگاری آشکارا بر میزان عدم موفقیت ایمپلنت تاثیر میگذارد و خطر عفونت پس از عمل و تحلیل استخوان را افزایش میدهد.
پوشش ضد میکروبی و مقاوم در برابر سایش که باکتریها را نابود می کند
با این حال خبرهای خوبی نیز در پیش است. دانشمندان موسسه لایبنز (Leibniz) یک پوشش ضد میکروبی و مقاوم در برابر سایش تولید کرده اند که باکتریها را نابود کرده و بر چسبندگی آنها به سطوح تاثیر میگذارند.
این پوشش خاصیت ساب استنتیویتی ( فعال بودن به مدت طولانی ) داشته و حاوی کلوئیدهای مس و نقره است.
دانشمندان نشان دادند عملکرد مضاعف ضد میکروبی و جلوگیری از تشکیل بیوفیلم (لایه زیستی) این پوشش تاثیر گذار بوده است.
مواد جدید را میتوان برای انواع مواد مانند پلاستیک، سرامیک یا فلز که در تکنیکهای مرسوم مانند اسپری یا غوطه وری و درمان حرارتی یا فوتو شیمیایی استفاده میشود، به کار برد.
انواع انتخابی ترکیبات به سازندگان امکان میدهد به نیازهای ویژه و متفاوت مصرف کنندگان احتمالی پاسخ دهند. شاید روزی این پوشش بتواند برای ایمپلنتهای دندان مورد استفاده قرار بگیرد.