ایمپلنت‌های دندان میزان موفقیت بسیار قابل توجهی دارند و طبق برآوردهای انجام شده، با روش‌هایی که تا بیش از 98٪ موفقیت آمیز هستند، می‌توانند استفاده شوند. ایمپلنت‌ها با اتصال به استخوان فک در طی روندی به نام اوسئواینتگریشن قادر به انجام عملکرد خود هستند. اگر ساختار کافی و سالم استخوانی وجود نداشته باشد، این فرایند حیاتی (اوسئواینتگریشن) ممکن است هرگز رخ ندهد. در مواردی که فک برای حمایت ایمپلنت‌های دندان به اندازه کافی قوی نباشد، دندانپزشک ممکن است انجام روش پیوند استخوان را توصیه کند. به عبارت ساده، پیوند استخوان یک روش جراحی است که در آن ناحیه‌ای که کمبود استخوان دارد (محل دریافت کننده) با دریافت حجم استخوان دونر (پیوندی) از یک منبع دیگر بازسازی می‌گردد.
پیوند استخوان می‌تواند به افرادی که برای ایمپلنت‌های دندانی شرایط لازم را ندارند، کمک کند تا از مزایای استفاده از جایگذاری ایمپلنت برخوردار شوند. ممکن است چند ماه طول بکشد تا درمان کلی با استفاده از ایمپلنت‌های دندان انجام گردد، اما بیماران به این نتیجه رسیده‌اند که اختصاص دادن این زمان برای داشتن دندان‌هایی پایدار و قابل اطمینان ارزش دارد.
[alert type=”custom” close=”false” icon=”fa fa-hand-o-left” color=”#000000″ background_color=”#f0a26a”]
موفقیت عملکردی و زیبایی یک ایمپلنت دندان چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت، به میزان زیادی وابسته به مقدار و کیفیت استخوانی است که جایگذاری و پشتیبانی ایمپلنت در آن صورت می‌پذیرد. از این جهت، پیوند استخوان نقش مهمی در دندانپزشکی ایمپلنت دارد. متخصصین ما در [shortcode-variables slug=”name1″] بعد از ارزیابی دقیق استخوان فک، این که آیا شما نیاز به پیوند استخوان قبل از ایمپلنت دندان دارید، را تعیین خواهند کرد. متخصصین از بهترین روش و مواد برای انجام عمل پیوند استخوان استفاده می‌کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر یا رزرو نوبت ملاقات می‌توانید با شماره [shortcode-variables slug=”number”] تماس بگیرید.[/alert]
انواع
اساساً چهار نوع عمل پیوند استخوان وجود دارد:
- اتوگرافت: استخوان اهدا کننده می‌تواند از خود بیمار باشد. (به طور کلی از ناحیه متفاوتی از دهان به دست می‌آید).
- آلوگرافت: در این روش استخوان انسان از یک بانک بافت مجاز دریافت می‌شود، همانطور که اهدای خون از بانک اهداء خون انجام می‌گیرد. آلوگرافت با از بین بردن تمام مواد آلی (آنتی ژن‌های بالقوه) و پس از آن با استریلیزه کردن با استفاده از اشعه گاما، به طور دقیق پردازش می‌شود. تا به حال هیچ گونه اطلاعاتی مبنی بر انتقال بیماری از طریق آلوگرافهای دندان گزارش نشده است.
- زنوگرافت: زنوگرافت‌ها پیوندهای استخوان مشتق شده از منابع حیوانی و به طور معمول گاو هستند.
- مصنوعی: در برخی از تکنیک‌های پیوند استخوان برای کاشت ایمپلنت‌های دندانی از منابع غیر آلی مانند سولفات کلسیم استفاده می‌کنند.
در حالی که هر نوع از مواد مورد استفاده در عمل پیوند استخوان دارای خواص منحصر به فرد خود می‌باشند، عملکرد آن‌ها به عنوان یک داربست و نگهدارنده فضا اجازه می‌دهد تا روند جایگزینی توسط استخوان خود فرد بیمار از طریق یک فرآیند به نام بازسازی بافت هدایت گردد.
مزایا
برخی از مزایای عمل پیوند استخوان عبارتند از:
- حفظ و یا بازگرداندن حجم استخوان طبیعی در ناحیه‌ای که دندان در آن جا وجود ندارد، بنابراین، طبیعی‌ترین جایگزینی دندان (مثلاً ایمپلنت دندان) و بریج ثابت می‌توانند انجام شوند.
- می‌تواند تراکم استخوان در محل پیوند و در نتیجه احتمال ثبات اولیه ایمپلنت را افزایش دهد. افزایش تراکم استخوان همچنین ممکن است در صورتی که مدت زمان قابل توجهی قبل از اینکه دندان با استفاده از ایمپلنت یا پل بازسازی شود مورد نیاز باشد، میزان از دست دادن استخوان را کاهش دهد.
- اجازهٔ جایگذاری ایمپلنت‌های دندانی را در مکان‌هایی که بدون انجام پیوند استخوان امکان کاشت ایمپلنت در آن‌ها وجود ندارد را می‌دهد.
علائمی که ممکن است نیاز شما به پیوند استخوان را نشان دهند
همه این موارد به موضوعاتی از قبیل وجود استخوان کافی برای پاسخگویی به خواص ساختاری، عملکردی و ظاهر مناسب و زیبایی که برای انجام ایمپلنت و جایگزینی دندان‌های بعدی برنامه ریزی شده است، بستگی دارد. این متغیرها از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت هستند، همانطور که میزان و تراکم (سختی) استخوان در افراد مختلف تغییر می‌کند. بنابراین، ضروری است که مقدار و کیفیت استخوان برای هر متقاضی قبل از انجام عمل جراحی ایمپلنت بررسی شود. در ادامه چند علامت وجود دارند که نشان می‌دهند قبل از استفاده و جایگذاری ایمپلنت جدید دندان، ممکن است نیاز به پیوند استخوان داشته باشید.
دندان‌هایی که برای مدت طولانی آن‌ها را از دست داده‌اید
بعضی افراد تصمیم می‌گیرند که دندان‌های افتاده را بلافاصله جایگزین نکنند. استدلال افراد در این خصوص می‌تواند متفاوت باشد، اما به تأخیر انداختن این عمل می‌تواند منجر به بروز عواقب ناخواسته شود. استخوان فک شما نیاز به ریشه دندان دارد تا متحرک باقی بماند، بنابراین زمانی که ریشه دندان از بین می‌رود، استخوان در آن ناحیه شروع به فرسایش می‌کند. متخصص ارتودنسی یا دندانپزشک شما می‌تواند استخوان را بررسی کند تا ببیند آیا انجام عمل پیوند ضروری است یا نه.
اگر دچار بیماری شدید لثه در گذشته بوده‌اید
بیماری لثه در میان افراد رایج است، اما اگر موارد شدید این بیماری را داشته باشید، ممکن است منجر به بروز مشکلاتی شود. یکی از این مشکلات ضعف استخوان فک است. اگر در گذشته با بیماری لثه مواجه شده‌اید، متخصص ارتودنسی یا دندانپزشک خود را مطلع سازید تا آزمایشات لازم انجام شود.
آسیب قبلی در فک
اگر در گذشته ضربه یا آسیبی به فک یا صورت شما رسیده است، ممکن است استخوان فک ضعیف شده باشد و شاید در حال حاضر برای حمایت از ایمپلنت به اندازهٔ کافی قوی نباشد.
ارزیابی استخوان
دقیق‌ترین روش برای ارزیابی و اندازه گیری میزان استخوان در محلی که می‌خواهید ایمپلنت در آن جا انجام شود، این است که با استفاده از توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی (که به عنوان CBCT شناخته می‌شود)، آن ناحیه را اسکن کنید. CBCT یک نوع روش تصویربرداری با اشعه ایکس است که مشابه سی تی اسکن پزشکی است اما با استفاده از فراکشن جزیی اشعه عمل خود را انجام می‌دهد. اسکن CBCT یک تصویر 3 بعدی از استخوان را تولید می‌کند و اطلاعاتی از قبیل ارتفاع استخوان، عرض، چگالی، شکل، کانتور و سلامت دندان‌های مجاور را ایجاد می‌کند. CBCT همچنین محدودهٔ ساختارهای حیاتی نزدیک محل مورد نظر برای انجام ایمپلنت مانند اعصاب، رگ‌های خونی و سینوس ماگزیلاری را نشان می‌دهد.
CBCT، همراه با سایر برنامه‌های نرم افزاری پیچیده، اجازه می‌دهد دندانپزشک به ارزیابی محل جراحی و انجام یک تصمیم گیری آگاهانه در صورت نیاز به استفاده از پیچ برای ایمپلنت‌های دندانی بپردازد. همچنین CBCT اجازه می‌دهد تا یک جایگذاری آگاهانه برای ایمپلنتی که برنامه ریزی شده است انجام گردد و از وجود حمایت کافی استخوان اطمینان حاصل شود. با چنین اطلاعات تشخیصی که قبل از انجام عمل جراحی در دسترس است، نیاز به پیوند استخوان قبل یا در طی قرار دادن ایمپلنت می‌تواند تعیین شود.
فرایند درمان
اگر از داروهای رقیق کنندهٔ خون مانند وارفارین یا داروهای مهارکننده تجمع پلاکت‌ها مانند کلوپیدوگرل استفاده می‌کنید، به ویژه اگر خونریزی شما افزایش یافته است، ممکن است دندانپزشک شما مجبور باشد که استفاده از این داروها را به طور موقت متوقف کند تا بتوانید هر نوع عمل جراحی دهان از جمله پیوند استخوان را انجام دهید. این کار به خاطر امکان خونریزی طولانی مدت از ناحیه تحت عمل جراحی است. اگر در هنگام انجام روش‌های دندانپزشکی مضطرب هستید، دندانپزشک شما ممکن است به شما استفاده از آرام بخش را توصیه کند.
این روش شامل پر کردن محل دندان کشیده شده یا دندان‌های مورد استفاده برای کاشت گرانول‌های پیوند استخوان است. گرانول‌ها شبیه به شن و ماسه هستند. استخوان‌های فرد متقاضی موثرترین ماده برای پیوند محسوب می‌شوند و می‌توانند از قسمت‌هایی از بدن شما استخراج شوند که در آن جا استخوان کافی وجود دارد. پس از برداشتن استخوان از ناحیه مورد نظر، پزشک محل جراحی را بخیه خواهد زد. با گذشت زمان، مواد پیوند با بافت استخوانی اطراف ناحیه ادغام می‌شوند و ظرفیت استخوان مناسب را بازسازی می‌کنند.
پس از عمل جراحی
پیوند استخوان، مانند هر روش جراحی دیگر، عوارض کلی بعد از عمل جراحی را شامل می‌شود که این عوارض عبارتند از درد، تورم، کبودی، خونریزی و عفونت. بیشتر علائم اولیه (درد، تورم، کبودی) را می‌توان با استفاده از داروهای ضد التهابی کنترل کرد. اغلب دندانپزشکان داروهای ضد درد را برای پیوند استخوان تجویز می‌کنند، اما داروهای خاص به سن و سابقهٔ سلامت بیمار بستگی دارد. به طور کلی درد بعد از انجام عمل جراحی پیوند استخوان شدید نیست. میزان خونریزی پس از پیوند استخوان نیز به طور معمول کم است. اگر احساس می‌کنید که به مقدار غیرطبیعی دچار خونریزی شده‌اید، روی ناحیه‌ای که دچار خونریزی است، فشار مستقیم اعمال کنید و با دندانپزشک خود تماس بگیرید.
اغلب، دندانپزشکان داروهای آنتی بیوتیک را نیز تجویز می‌کنند که یک یا چند روز قبل از انجام عمل جراحی تا 7 تا 10 روز پس از عمل برای به حداقل رساندن احتمال ابتلا به عفونت باید مصرف شوند. عفونت شایع‌ترین مشکلی است که موفقیت عمل جراحی پیوند استخوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
شما ممکن است دچار کاهش یا از بین رفتن عملکرد جویدن در ناحیه جراحی شوید که معمولاً به طور موقت اتفاق می‌افتد. همچنین ممکن است توانایی محدودی برای باز کردن دهان خود داشته باشید، که این مشکل نیز معمولاً به طور موقت ایجاد خواهد شد.
در چند روز اول پس از انجام عمل جراحی جهت کاشت دندان ممکن است گرانول‌های کوچکی را در دهان خود پیدا کنید. طبیعی است که برخی از گرانول‌ها از محل پیوند خارج و وارد دهان شما شوند. برای به حداقل رساندن مقدار گرانول‌هایی که در دهان شما تخلیه شدن می‌شوند، راه‌هایی مانند موارد زیر وجود دارند:
- زخم را دستکاری یا لمس نکنید.
- برای لخته شدن خون و تثبیت مواد پیوند استخوان، به مدت 24 ساعت از شستشوی ناحیه یا تف کردن اجتناب کنید.
- با زبان یا انگشتان خود به منطقه تحت عمل پیوند استخوان فشار نیاورید، زیرا مواد در طی مراحل اولیه بهبود متحرک هستند.
- برای دیدن ناحیه‌ای که تحت عمل جراحی قرار گرفته است لب‌های خود را بلند نکنید یا نکشید. این کار در واقع می‌تواند به محل زخم آسیب برساند و بخیه‌ها را پاره کند.
- از سیگار کشیدن پرهیز نمایید.